Między obrazami. Malarstwo Beaty Stankiewicz

Całość eks­po­zy­cji uka­za­na jest sym­bo­licz­nie pomię­dzy dwo­ma obra­za­mi Kas­sel oraz Fiat i stąd jej tytuł. Obraz Kas­sel uka­zu­je samą malar­kę z dziec­kiem na rękach, zaś Fiat jest jej wizją sce­ny Zwia­sto­wa­nia. Jed­nak­że te malo­wi­dła są prze­two­rze­niem kla­sycz­nych wzor­ców macie­rzyń­stwa i powszech­nie zna­ne­go moty­wu reli­gij­ne­go zgod­nie z indy­wi­du­al­nym sty­lem Stan­kie­wicz. I nie cho­dzi jedy­nie o roz­wią­za­nia kom­po­zy­cyj­ne czy barw­ne. Jej obra­zy są wyra­zem jej ducho­wo­ści i emo­cjo­nal­no­ści. Sama artyst­ka o swo­im malo­wa­niu mówi:

Jeże­li obraz ma być dogłęb­nym prze­ży­ciem ducho­wym, a wyobra­żam sobie, że ten ładu­nek zawar­ty w obra­zie rze­czy­wi­ście zosta­nie przez nie­go wyra­żo­ny, to jest to sza­le­nie istot­ne dla ludzi, któ­rzy póź­niej będą z tym obra­zem obco­wać. Wkład mojej pra­cy i moje­go doświad­cze­nia ducho­we­go prze­kła­da się póź­niej na jakość obra­zu, a co za tym idzie – jego siłę prze­ka­zu. Moc obra­zu w koń­cu nie pocho­dzi z jako­ści pędz­la.

To samo widzi­my w innych dzie­łach przed­sta­wio­nych na wysta­wie. Man­dy­lion czy wize­ru­nek Mat­ki Bożej są wyra­zem nie tyl­ko wia­ry, ale tak­że inte­re­su­ją­cym stu­dium por­tre­to­wym. Oszczęd­ność for­my i pust­ka tła pod­kre­śla­ją twa­rze, ich rysy oraz zawar­te w nich uczu­cia. Że taki jest styl malar­ki widzi­my w wize­run­kach mni­chów, jakie towa­rzy­szą świę­tym obra­zom.

Kolej­nym istot­nym moty­wem w twór­czo­ści Stan­kie­wicz są przed­sta­wie­nia wnętrz, czy to świą­tyń czy zwy­kłych pomiesz­czeń. Budo­wa­nie prze­strze­ni za pomo­cą barw oraz – co wyda­je się para­dok­sal­ne, a prze­cież w pre­zen­to­wa­nych obra­zach jest zupeł­nie natu­ral­ne – ciem­no­ści, wywo­łu­je inte­re­su­ją­cy efekt este­tycz­ny. Ale tak­że budu­je nastrój, któ­ry budzi w oglą­da­ją­cych zain­te­re­so­wa­nie. Pusta prze­strzeń zacie­ka­wia. Co się tam wyda­rzy­ło? Co nastą­pi za chwi­lę? Pozor­nie pozba­wio­ne tre­ści przed­sta­wie­nia budzą w nas sze­reg sko­ja­rzeń. Szcze­gól­ne inte­re­su­ją­cy może wydać się „Pokój 32”, ciem­na prze­strzeń jest „roz­ry­wa­na” inten­syw­nym różem zasło­ny. Całość, podob­nie jak inne przed­sta­wie­nia wnętrz, czy wiry­da­rzy klasz­tor­nych, intry­gu­je, a zara­zem jest pre­zen­ta­cją praw­dzi­wej wir­tu­oze­rii tech­nicz­nej Beaty Stan­kie­wicz.

Malar­stwo umiej­sco­wio­ne pomię­dzy dwo­ma, klu­czo­wy­mi dla wysta­wy obra­za­mi, uka­zu­je to co naj­cie­kaw­sze w jej twór­czo­ści, w ostat­nich latach. Por­tre­ty, wnę­trza czy wresz­cie malar­stwo sakral­ne… przed taki­mi obra­za­mi trud­no przejść obo­jęt­nie.

• https://otwartapracownia.com/wirtualna_wystawa/beata-stankiewicz/
• https://teologiapolityczna.pl/beata-stankiewicz-swiat-rozmaicie-malowany-sylwetka

Kura­tor wysta­wy: dr Juliusz Gał­kow­ski

Patro­nat medial­ny: Radio War­sza­wa, Tygo­dnik Idzie­my, Tygo­dnik Nie­dzie­la, Gość Nie­dziel­ny

Źró­dło: https://maw.art.pl/exhibition/miedzy-obrazami-malarstwo-beaty-stankiewicz/