Królikarnia zawdzięcza swoją nazwę czasom saskim, kiedy urządzono tu zwierzyniec i modnym wówczas zwyczajem polowano na króliki. Pałac zbudowany został w latach 80-tych XVIII wieku przez Karola Thomatisa hrabiegode Valery, według projektu Dominika Merliniego. Za sprawą Thomatisa na terenie Królikarni znalazły się browar, cegielnia, karczma, młyn i stodoła, a także położona na zboczu wąwozu kuchnia, w której w wieku XIX znajdowała się biblioteka. W 1816 r. Królikarnię nabył Michał Hieronim Radziwiłł.
W 1849 r. kupił ją Ksawery Pusłowski. Należał on do słynnej rodziny kolekcjonerów i znawców sztuki. W 1879 r. Królikarnia padła ofiarą pożaru. Dokonana przez Pusłowskich odbudowa była jednym z pionierskich dokonań w dziejach polskiego konserwatorstwa. W 1889 r. Królikarnia przeszła na własność Marty hr. Krasińskiej. W 1939 r. oraz w 1944 r. podczas walk Powstania Warszawskiego, pałac został ponownie zniszczony. Decyzja o odbudowie z przeznaczeniem na zbiory rzeźb Xawerego Dunikowskiego zapadła w 1948 r.
Miały się tu również znaleźć mieszkanie i pracownia artysty, jednak odbudowę ukończono dopiero w 1965 r., w rok po śmierci Dunikowskiego. W zabytkowym parku, podobnie jak w całej Królikarni historia łączy się ze współczesnością. W otoczeniu drzew i krzewów tworzymy Park Rzeźby, w którym prezentujemy wybrane prace z bogatej kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie. Szczególne znaczenie mają dla nas prace związane z działalnością Xawerego Dunikowskiego i udostępnianiem jego twórczości znajdującej się w naszych zbiorach.
W Królikarni organizujemy wystawy, spektakle, spotkania, konferencje, pokazy filmowe, koncerty oraz imprezy plenerowe odbywające się w otaczającym pałac romantycznym parku. Nasze muzeum posiada największą kolekcję rzeźby w kraju, na którą składają się prace powstałe od piętnastego wieku do dnia dzisiejszego. Utrzymanie tak wielkiej i zróżnicowanej kolekcji w dobrym stanie jest naszym obowiązkiem, stanowi dla nas wyzwanie, a zarazem przywilej. Pragnąc stworzyć znaczące centrum studiów nad rzeźbą prowadzimy też badania oraz działalność wydawniczą. Nasze zainteresowania naukowe i artystyczne bazują na dwóch źródłach: historii naszej placówki oraz nowoczesnym rozumieniu pojęcia rzeźby, która może przybrać formę figury z marmuru lub brązu, albo stanowić sztukę publiczną zgodnie z koncepcją rzeźby społecznej Josepha Beuysa. Dlatego w naszym programie można znaleźć tradycyjne wystawy muzealne, a także eksperymentalne performance oraz nieoczekiwane wydarzenia, takie jak koncerty o wschodzie słońca W brzask, ogródek warzywny uprawiany przez odwiedzających muzeum, lub mistyczne rytuały muzułmańskie odprawiane wśród eksponatów sztuki zachodnioeuropejskiej.
Źródło: http://www.krolikarnia.mnw.art.pl/o‑krolikarni/
Jakiego rodzaju choreografie odbywają się przed otwarciem wystawy? W jaki sposób prace znajdują swoją drogę na muzealne ściany lub inne elementy scenografii ekspozycji? Jaki potencjał kryje się w rzeźbach i grafikach Aliny Ślesińskiej dla osoby spotykającej się z jej pracami?
Oprowadzanie choreograficzne, powstające w ramach współpracy choreografa Baxi Ostrowskiego oraz muzyka Kamila Tuszyńskiego, jest zaproszeniem do poszerzenia perspektywy odbioru. Proponując ucieleśnioną percepcję elementów i zagadnień powiązanych z wystawą prac Aliny Ślesińskiej, ambicją autorów staje się dialog, nie tyle bezpośrednio z prezentowanymi pracami, co z ideami artystki oraz jej metodami twórczymi.
Ślesińska stworzyła serię prac, które były technicznie „nie do zrealizowania”, ale w założeniu stanowiły wehikuł dla rozszerzonego myślenia o architekturze.
Analogicznie formuła oprowadzania w postaci przewrotnego audioprzewodnika jest propozycją odbioru wystawy włączającą przestrzenie ciała osoby patrzącej, różne perspektywy obserwacji i odczuwania.
Termin: piątek, 13 września, godz. 18.00 /kolejne terminy: 11 października
Czas trwania: ok. 50 minut
Miejsce zbiórki: Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, oddział MNW, ul. Puławska 113a / zbiórka w holu Pałacu
Dla kogo: dorośli, młodzież
Zasady udziału: bezpłatne wejściówki dostępne on-line od wtorku poprzedzającego wydarzenie /liczba miejsc ograniczona
Zachęcamy do zapoznania się z informacjami o dostępności architektonicznej Muzeum Rzeźby.
Prowadzące:
Baxi Ostrowski (on, oni/one) choreograf, tancerz, performer, aktor. Jego prace charakteryzuje współistnienie tekstu i tańca w bezpośrednim dialogu z widzem. Ich działania koncentrują się wokół Portugalii, Hiszpanii oraz krajów wyszehradzkich, z silnym ukierunkowaniem na romans sztuki z nauką. Są zainteresowane tematem języka — jego wpływem na ciało, relacje międzyludzkie i percepcję otaczającego nas świata. Jeden z inicjatorów badań artystycznych w ramach projektów: „Blurrylingualism. Encounter in between languages” oraz „Don’t pressure we already lack oxygen”.
Kamil Tuszyński - kompozytor, producent i wykonawca muzyki teatralnej i filmowej, autor piosenek, słuchowisk, audycji i instalacji audiowizualnych. W pracy najchętniej i najczęściej ℗oddaje się działaniom kolektywnym i partycypacyjnym, w których muzyka jest jednocześnie pretekstem i owocem budowania relacji, wspólnego zaangażowania oraz odwagi do tworzenia i wykonywania jej również (i szczególnie) przez osoby nieposiadające muzycznego wykształcenia lub doświadczenia. We współtworzonych projektach czerpie z tradycji i technik komponowania muzyki filmowej z jej różnych okresów, eksplorując ją i wpisując w kontekst sound designe’u, estetyki szeroko pojętego glitchu oraz sztuki memicznej.
Dodatkowe informacje:
• Publiczność może brać czynny udział w oprowadzaniu (reagować ciałem na propozycje) lub biernie obserwować wydarzenie
___
Źródło: http://www.krolikarnia.mnw.art.pl/wydarzenia/kalendarz-wydarzen/2517,wydarzenie.html