Agnieszka Żak Les Chiffons

W twór­czo­ści Żak tka­ni­na jest nie tyl­ko fizycz­nym, deko­ra­cyj­nym obiek­tem, ale tak­że meta­fo­rą – łączą­cą świat tra­dy­cji ze współ­cze­sno­ścią. Artyst­ka nawią­zu­je do malar­skich moty­wów, któ­re wyło­ni­ły się z iko­no­gra­fii rene­san­so­wej i baro­ko­wej. W obra­zach takich mistrzów jak Jan van Eyck, Johan­nes Ver­me­er czy Cara­vag­gio tka­ni­na czę­sto peł­ni­ła funk­cję sym­bo­lu – zasło­ny, kota­ry, mate­rial­nej barie­ry oddzie­la­ją­cej intym­ność od resz­ty świa­ta. Żak, w swo­ich pra­cach, pod­cho­dzi do tego moty­wu w spo­sób nowo­cze­sny, zesta­wia­jąc kla­sycz­ne inspi­ra­cje z aktu­al­ny­mi, cza­sa­mi kon­tro­wer­syj­ny­mi kon­tek­sta­mi.

Chu­s­ty w jej obra­zach przyj­mu­ją róż­no­rod­ne for­my – od pro­stych, ale wyra­zi­stych ele­men­tów orna­men­to­wych, po gęsto zdo­bio­ne kom­po­zy­cje peł­ne kolo­rów i deta­li. Artyst­ka z peł­ną świa­do­mo­ścią wyko­rzy­stu­je takie środ­ki wyra­zu jak hor­ror vacui oraz deco­rum, two­rząc kom­po­zy­cje, któ­re w spo­sób eks­pre­syj­ny oddzia­łu­ją na odbior­cę. Kolo­ro­we tka­ni­ny rywa­li­zu­ją o uwa­gę widza, two­rząc dyna­micz­ną i inten­syw­ną kom­po­zy­cję, w któ­rej trud­no sku­pić się na jed­nym ele­men­cie. To opo­wieść o róż­no­rod­no­ści, rozu­mia­nej w sen­sie mul­ti­kul­tu­ro­wym, kon­sump­cyj­nym, a tak­że jako afir­ma­cja bogac­twa form i kolo­rów.

Żak nie uni­ka tak­że kry­tycz­ne­go spoj­rze­nia na współ­cze­sny świat. W jej obra­zach chu­s­ty, któ­re kie­dyś były zwią­za­ne z sym­bo­li­ką reli­gij­ną czy spo­łecz­ną, teraz sta­ją się tak­że sym­bo­lem współ­cze­sne­go blich­tru. Tka­ni­ny, któ­re artyst­ka zesta­wia z ele­men­ta­mi euro­pej­skie­go malar­stwa, odnaj­du­ją swo­je miej­sce w kon­tek­ście kon­sump­cyj­nej kul­tu­ry XXI wie­ku. Są one przed­mio­tem pożą­da­nia – nie tyl­ko ze wzglę­du na swo­ją war­tość mate­rial­ną, ale tak­że jako nośni­ki aspi­ra­cji do wyż­szej kla­sy spo­łecz­nej, luk­su­su i sta­tu­su. Tka­ni­ny sta­ją się narzę­dziem do ukry­wa­nia, zasła­nia­nia, a jed­no­cze­śnie – wywo­ły­wa­nia ilu­zji lek­ko­ści, wol­no­ści i opty­mi­zmu, któ­re w spo­sób pozor­ny odwra­ca­ją uwa­gę od trud­niej­szych, ukry­tych tre­ści.

Wysta­wa Agniesz­ki Żak to boga­te, wie­lo­war­stwo­we przed­się­wzię­cie arty­stycz­ne, któ­re w spo­sób mistrzow­ski łączy tra­dy­cję z nowo­cze­sno­ścią, sztu­kę wyso­ką z kul­tu­rą maso­wą. Poprzez bogac­two kolo­rów i orna­men­tów artyst­ka nie tyl­ko przy­cią­ga wzrok widza, ale i skła­nia do głęb­szej reflek­sji nad tym, co ukry­te za wizu­al­nym natło­kiem, co tkwi pod powierzch­nią pięk­nych tka­nin.

źró­dło: https://sotto63.pl/les-chiffons/