UNDERGROUND

Jaro­sław Koza­kie­wicz od trzech dekad dzia­ła na sty­ku sztu­ki, nauki i archi­tek­tu­ry. W UNDERGROUNDłączy kom­pe­ten­cje arty­stycz­ne i pro­jek­to­we z naj­now­szy­mi bada­nia­mi nauko­wy­mi. Na wysta­wie w Gale­rii Rynek 30 arty­sta pre­zen­tu­je kon­cep­cyj­ny pro­jekt obser­wa­to­rium życia w gle­bie. Struk­tu­ra budyn­ku, przed­sta­wio­ne­go w for­mie rzeź­biar­skiej makie­ty, zain­spi­ro­wa­na jest for­ma­mi orga­nicz­ny­mi i opie­ra się mię­dzy inny­mi na archi­tek­to­ni­ce sie­ci Har­ti­ga. Ta oso­bli­wa, labi­ryn­to­wa struk­tu­ra umoż­li­wia myko­ry­zę, czy­li współ­ży­cie roślin i grzy­bów, ich wza­jem­ną komu­ni­ka­cję.

Koza­kie­wicz odwra­ca ideę obser­wa­to­rium astro­no­micz­ne­go, kie­ru­jąc spoj­rze­nie ku doło­wi, w głąb, w kie­run­ku ciem­no­ści, gdzie bytu­je aż jed­na czwar­ta ziem­skich gatun­ków. W łyżecz­ce zie­mi ogro­do­wej może znaj­do­wać się dzie­sięć tysię­cy gatun­ków bak­te­rii i grzy­bów, czy­li milio­ny osob­ni­ków. Życie na powierzch­ni nie było­by moż­li­we bez tej pul­su­ją­cej masy. Celem Jaro­sła­wa Koza­kie­wi­cza nie jest reali­za­cja same­go budyn­ku obser­wa­to­rium, lecz upo­wszech­nie­nie naj­now­szej wie­dzy na temat eko­sys­te­mów leśnych i bio­lo­gii gle­by, a tym samym uwraż­li­wie­nie na tema­ty eko­lo­gicz­ne.

Idea UNDERGROUND Jaro­sła­wa Koza­kie­wi­cza zysku­je w Gale­rii Rynek 30 nową for­mę wyra­zu dzię­ki opra­wie dźwię­ko­wej i per­for­men­so­wi, któ­re przy­go­to­wał Kolek­tyw PEŁNIA (Alek­san­dra Chciuk, Joan­na Drecz­ka, Nata­lia Kędzier­ska i Ali­cja Pan­gow­ska). ELEKTROGLEBA to prze­ło­że­nie myko­ry­zy, czy­li współ­ist­nie­nia i komu­ni­ka­cji roślin i grzy­bów w gle­bie, na język dźwię­ku. Poprzez połą­cze­nie czte­rech śro­do­wisk dźwię­ko­wych człon­ki­nie Kolek­ty­wu PEŁNIA bada­ją czy czło­wiek, natu­ra i wytwo­rzo­ne przez nie­go świa­ty są w sta­nie osią­gnąć stan współ­ist­nie­nia i czy moż­li­wa jest dźwię­ko­wa myko­ry­za.

Jaro­sław Koza­kie­wicz to arty­sta, któ­re­go dzie­ła sytu­ują się na pogra­ni­czu rzeź­by, nauki i archi­tek­tu­ry. W cen­trum jego trwa­ją­cej od pra­wie trzech dekad prak­ty­ki arty­stycz­nej znaj­du­je się nie­zmien­nie ludz­kie cia­ło. Koza­kie­wicz łączy je z ota­cza­ją­cym świa­tem w rzeź­bach, dzia­ła­niach typu envi­ron­ment, sche­ma­tach archi­tek­to­nicz­nych i pro­jek­tach kształ­to­wa­nia kra­jo­bra­zu reali­zo­wa­nych w Pol­sce i Euro­pie.

Arty­stycz­no-archi­tek­to­nicz­ne pro­jek­ty Koza­kie­wi­cza czer­pią z nie­zwy­kle wszech­stron­nych inspi­ra­cji, któ­re uwzględ­nia­ją gene­ty­kę, fizy­kę, astro­no­mię, a tak­że współ­cze­sne myśle­nie o eko­lo­gii oraz sta­ro­żyt­ną kosmo­lo­gię. Rezy­gnu­jąc z poczu­cia pew­no­ści, któ­re ofe­ru­je nauka, Koza­kie­wicz dzie­li się z odbior­cą poetyc­ki­mi bada­nia­mi nad natu­rą wcie­lo­ne­go bytu.

Poszu­ki­wa­nia arty­sty zaowo­co­wa­ły m.in. uto­pij­ny­mi i kry­tycz­ny­mi pro­jek­ta­mi z zakre­su archi­tek­tu­ry i sztu­ki zie­mi. Nie­któ­re z nich zosta­ły nagro­dzo­ne w pre­sti­żo­wych kon­kur­sach archi­tek­to­nicz­nych – arty­sta otrzy­mał wyróż­nie­nie w kon­kur­sie na pro­jekt Cen­trum Sztu­ki Współ­cze­snej w Toru­niu Zna­ki Cza­su (2004). W 2005 roku pro­jekt Koza­kie­wi­cza wygrał mię­dzy­na­ro­do­wy kon­kurs na Park Pojed­na­nia w pobli­żu Muzeum w Auschwitz-Bir­ke­nau, a w 2007 roku ukoń­czo­ny został Pro­jekt Mars – przed­się­wzię­cie prze­kształ­ca­ją­ce kra­jo­braz po byłej kopal­ni węgla bru­nat­ne­go wokół jezio­ra Bär­wal­de w Niem­czech. Reali­za­cja przy­ję­ła postać wałów ziem­nych ufor­mo­wa­nych w ogrom­ny kształt ludz­kie­go ucha. Inne pro­jek­ty to czę­sto uto­pij­ne pro­po­zy­cje roz­wią­zań eko­lo­gicz­nych lub sym­bo­licz­nych w zakre­sie pla­no­wa­nia prze­strzen­ne­go (Trans­fer, 2006) lub archi­tek­tu­ry (Oxy­gen Towers, 2005). W 2006 roku Koza­kie­wicz repre­zen­to­wał Pol­skę na 10. Mię­dzy­na­ro­do­wej Wysta­wie Archi­tek­tu­ry w Wene­cji. 

KOLOFON

arty­sta: Jaro­sław Koza­kie­wicz

dźwięk: Kolek­tyw Peł­nia (Alek­san­dra Chciuk, Joan­na Drecz­ka, Nata­lia Kędzier­ska, Ali­cja Pan­gow­ska)

kura­tor­ki: Zofia Rojek, Doro­ta Sto­lar­ska-Kul­tys

tekst: Zofia Mach­nic­ka

kon­sul­ta­cje nauko­we: prof. Karl Ritz, prof. Doro­ta Hilsz­czań­ska

współ­pra­ca przy wysta­wie: Emi­lia Bobryk, Maciej Nowak-Buczyń­ski

pro­duk­cja: Moni­ka Mazu­rek

tłu­ma­cze­nia: Mar­cin Waw­rzyń­czak

pro­jekt gra­ficz­ny: Fon­tar­te Stu­dio

sys­tem typo­gra­ficz­ny: Anna Świa­tło­wska

pro­jekt pla­ka­tu i mate­ria­łów gra­ficz­nych: Anna Bień­kow­ska

redak­cja i korek­ta: Kata­rzy­na Gło­wiń­ska (Lin­gven­ta)

reali­za­cja: Kse­nia Górecz­na, Paweł Gro­cho­wal­ski, Krzysz­tof Her­nik, Piotr Lipiń­ski, Kata­rzy­na Radec­ka, Adam Rogow­ski, Filip Wie­le­chow­ski-Olszak

wyko­na­nie makiet: Mon­key­fab

wypo­ży­cze­nia zewnętrz­ne: Janusz Kur­czak

opie­ka praw­na: Ina Kli­mas

komu­ni­ka­cja i mar­ke­ting: Melis­sa Cza­plic­ka, Kari­na Dąb­ska, Anna Dobro­wol­ska-Bal­ce­rzak, Aga­ta Fijał­kow­ska, Anna Ład­na, Alek­san­dra Migacz

pro­gram towa­rzy­szą­cy: Doro­ta Sto­lar­ska-Kul­tys

Pro­jekt reali­zo­wa­ny w ramach zada­nia badaw­cze­go na Wydzia­le Wzor­nic­twa Aka­de­mii Sztuk Pięk­nych w War­sza­wie

Part­ner edu­ka­cji Muzeum War­sza­wy – PGE Pol­ska Gru­pa Ener­ge­tycz­na S.A.

źró­dło: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/underground-jaroslaw-kozakiewicz/