O Miejsce

O muzeum

Wąskie ulicz­ki war­szaw­skiej Sta­rów­ki kuszą swo­im tajem­ni­czym uro­kiem i nie­po­wta­rzal­ny­mi miej­sca­mi zwią­za­ny­mi z histo­rią mia­sta i kul­tu­rą. Skręć­my więc opo­dal pla­cu Zam­ko­we­go z uli­cy Mio­do­wej w Kozią. Pod nume­rem jede­na­stym znaj­dzie­my muzeum inne niż wszyst­kie – Muzeum Kary­ka­tu­ry imie­nia Ery­ka Lipiń­skie­go. Jest to jedy­na pla­ców­ka tego typu w Pol­sce, a na całym świe­cie jest ich zale­d­wie oko­ło pięć­dzie­się­ciu.

Począt­ko­wo skrom­ny zbiór rysun­ków zgro­ma­dzo­nych w muzeum wyno­sił oko­ło 2500 obiek­tów. Przez ponad 40 lat ist­nie­nia muzeum roz­rósł się i dzi­siaj, uwzględ­nia­jąc depo­zy­ty sta­łe, kolek­cja ta liczy ponad 25 tysię­cy rysun­ków, a tak­że obiek­tów z zakre­su malar­stwa, pla­ka­tu i rzeź­by. Zbio­ry te zawie­ra­ją wie­le cime­liów kary­ka­tu­ry pol­skiej i świa­to­wej, od XVIII-wiecz­nych po naj­now­sze. W kolek­cji znaj­du­ją się pra­ce tak wybit­nych arty­stów obcych, jak m.in.: Wil­liam Hogarth, Hono­ré Dau­mier, Jean Effel, Her­bert Sand­berg i Roland Topor. Oczy­wi­ście prze­wa­ża­ją w niej pra­ce auto­rów pol­skich, od mie­dzio­ry­tów Danie­la Cho­do­wiec­kie­go z XVIII w. poczy­na­jąc. Na szcze­gól­ną uwa­gę zasłu­gu­ją dzie­ła: Fran­cisz­ka Kostrzew­skie­go, Kazi­mie­rza Sichul­skie­go, Zdzi­sła­wa Czer­mań­skie­go, Bro­ni­sła­wa W. Lin­ke­go, Jerze­go Zaru­by, Karo­la Fer­ste­ra (Char­lie), Ery­ka Lipiń­skie­go, Zbi­gnie­wa Len­gre­na, Anny Gosław­skiej-Lipiń­skiej (Ha-Ga) i Mai Bere­zow­skiej. Rzecz jasna naj­bo­gat­szy jest zbiór pol­skiej kary­ka­tu­ry współ­cze­snej. Dłu­gą listę auto­rów two­rzą tu takie indy­wi­du­al­no­ści jak: Julian Boh­da­no­wicz, Andrzej Cze­czot, Anto­ni Cho­do­row­ski, Andrzej Dudziń­ski, Jerzy Fli­sak, Jacek Fran­kow­ski, Zbi­gniew Juj­ka, Janusz Kapu­sta, Szy­mon Koby­liń­ski, Andrzej Krau­ze, Edward Lut­czyn, Sła­wo­mir Mro­żek, Hen­ryk Saw­ka, Janusz Stan­ny oraz Zbi­gniew Zio­mec­ki. W zbio­rach muzeum znaj­du­ją się tak­że pra­ce arty­stów młod­szej gene­ra­cji, m.in.: Jac­ka Gaw­łow­skie­go, Mar­ka Racz­kow­skie­go, Toma­sza Bro­dy, Miro­sła­wa Gry­nia, Paw­ła Kuczyń­skie­go oraz Mał­go­rza­ty Laza­rek i Mag­da­le­ny Wosik.

W swo­jej histo­rii muzeum zre­ali­zo­wa­ło ponad 300 wystaw w sie­dzi­bie wła­snej, a tak­że kil­ka­set na tere­nie całe­go kra­ju i za gra­ni­cą – w nie­mal wszyst­kich kra­jach Euro­py oraz w USA i Chi­nach. Eks­po­zy­cje te mia­ły cha­rak­ter zarów­no mono­gra­ficz­ny, jak też pro­ble­mo­wo — tema­tycz­ny. Z waż­niej­szych reali­za­cji nale­ży wymie­nić przede wszyst­kim pio­nier­skie wysta­wy z zakre­su dzie­jów kary­ka­tu­ry pol­skiej: „Pano­ra­ma kary­ka­tu­ry pol­skiej 1945 — 1998”, „Kary­ka­tu­ra okre­su Mło­dej Pol­ski 1890 — 1918”, „Cza­sy wojen i poko­ju. Kary­ka­tu­ra pol­ska 1914 — 1939” oraz „Sma(cz)ki i zapa­chy PRL‑u. Kary­ka­tu­ra z lat 1944 — 1989”. Nowo­ścią są też wysta­wy o cha­rak­te­rze per­for­man­ce oraz eks­po­zy­cje wyko­rzy­stu­ją­ce środ­ki audio­wi­zu­al­ne, w tym spe­cjal­nie przy­go­to­wy­wa­ne na poszcze­gól­ne wysta­wy mate­ria­ły fil­mo­we oraz wir­tu­al­ne spa­ce­ry po eks­po­zy­cji. Ze wzglę­du na nie­wiel­ką powierzch­nię wysta­wien­ni­czą dzia­łal­ność insty­tu­cji ogra­ni­cza się do eks­po­zy­cji cza­so­wych. Ponad­to muzeum pro­wa­dzi sze­ro­ko zakro­jo­ną dzia­łal­ność wydaw­ni­czą (głów­nie w for­mie kata­lo­gów wystaw), orga­ni­zu­je akcje o cha­rak­te­rze edu­ka­cyj­nym, pro­mo­cyj­nym i popu­la­ry­za­tor­skim – spo­tka­nia autor­skie, pro­mo­cje ksią­żek oraz inne wyda­rze­nia kul­tu­ral­ne. Jest też orga­ni­za­to­rem wie­lu ogól­no­pol­skich i mię­dzy­na­ro­do­wych kon­kur­sów na rysu­nek saty­rycz­no-humo­ry­stycz­ny. Archi­wal­ne zbio­ry Muzeum Kary­ka­tu­ry są udo­stęp­nia­ne w for­mie kwe­rend wszyst­kim zain­te­re­so­wa­nym sztu­ką kary­ka­tu­ry i sta­no­wią cen­ne źró­dło dla prac nauko­wych oraz zaple­cze doku­men­ta­cyj­ne dla ofi­cyn wydaw­ni­czych i pra­so­wych oraz pro­duk­cji fil­mo­wych, tele­wi­zyj­nych a tak­że dla plat­form cyfro­wych i por­ta­li inter­ne­to­wych.

Źró­dło: https://muzeumkarykatury.pl/pl/o‑muzeum