Kierunek Paryż. Polskie artystki z pracowni Bourdelle’a

Miejsce

• 

  Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni ul. Puławska 113a, Warszawa
  

  Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni

  ul. Puławska 113a, Warszawa

  Kró­li­kar­nia zawdzię­cza swo­ją nazwę cza­som saskim, kie­dy urzą­dzo­no tu zwie­rzy­niec i mod­nym wów­czas zwy­cza­jem polo­wa­no na kró­li­ki. Pałac zbu­do­wa­ny został w latach 80-tych XVIII wie­ku przez Karo­la Tho­ma­ti­sa hra­bie­go­de Vale­ry, według pro­jek­tu Domi­ni­ka Mer­li­nie­go. Za spra­wą Tho­ma­ti­sa na tere­nie Kró­li­kar­ni zna­la­zły się bro­war, cegiel­nia, karcz­ma, młyn i sto­do­ła, a tak­że poło­żo­na na zbo­czu wąwo­zu kuch­nia, w któ­rej w wie­ku XIX znaj­do­wa­ła się biblio­te­ka. W 1816 r. Kró­li­kar­nię nabył Michał Hie­ro­nim Radzi­wiłł.

  W 1849 r. kupił ją Ksa­we­ry Pusłow­ski. Nale­żał on do słyn­nej rodzi­ny kolek­cjo­ne­rów i znaw­ców sztu­ki. W 1879 r. Kró­li­kar­nia padła ofia­rą poża­ru. Doko­na­na przez Pusłow­skich odbu­do­wa była jed­nym z pio­nier­skich doko­nań w dzie­jach pol­skie­go kon­ser­wa­tor­stwa. W 1889 r. Kró­li­kar­nia prze­szła na wła­sność Mar­ty hr. Kra­siń­skiej. W 1939 r. oraz w 1944 r. pod­czas walk Powsta­nia War­szaw­skie­go, pałac został ponow­nie znisz­czo­ny. Decy­zja o odbu­do­wie z prze­zna­cze­niem na zbio­ry rzeźb Xawe­re­go Duni­kow­skie­go zapa­dła w 1948 r.

  Mia­ły się tu rów­nież zna­leźć miesz­ka­nie i pra­cow­nia arty­sty, jed­nak odbu­do­wę ukoń­czo­no dopie­ro w 1965 r., w rok po śmier­ci Duni­kow­skie­go. W zabyt­ko­wym par­ku, podob­nie jak w całej Kró­li­kar­ni histo­ria łączy się ze współ­cze­sno­ścią. W oto­cze­niu drzew i krze­wów two­rzy­my Park Rzeź­by, w któ­rym pre­zen­tu­je­my wybra­ne pra­ce z boga­tej kolek­cji Muzeum Naro­do­we­go w War­sza­wie. Szcze­gól­ne zna­cze­nie mają dla nas pra­ce zwią­za­ne z dzia­łal­no­ścią Xawe­re­go Duni­kow­skie­go i udo­stęp­nia­niem jego twór­czo­ści znaj­du­ją­cej się w naszych zbio­rach.

  W Kró­li­kar­ni orga­ni­zu­je­my wysta­wy, spek­ta­kle, spo­tka­nia, kon­fe­ren­cje, poka­zy fil­mo­we, kon­cer­ty oraz impre­zy ple­ne­ro­we odby­wa­ją­ce się w ota­cza­ją­cym pałac roman­tycz­nym par­ku. Nasze muzeum posia­da naj­więk­szą kolek­cję rzeź­by w kra­ju, na któ­rą skła­da­ją się pra­ce powsta­łe od pięt­na­ste­go wie­ku do dnia dzi­siej­sze­go. Utrzy­ma­nie tak wiel­kiej i zróż­ni­co­wa­nej kolek­cji w dobrym sta­nie jest naszym obo­wiąz­kiem, sta­no­wi dla nas wyzwa­nie, a zara­zem przy­wi­lej. Pra­gnąc stwo­rzyć zna­czą­ce cen­trum stu­diów nad rzeź­bą pro­wa­dzi­my też bada­nia oraz dzia­łal­ność wydaw­ni­czą. Nasze zain­te­re­so­wa­nia nauko­we i arty­stycz­ne bazu­ją na dwóch źró­dłach: histo­rii naszej pla­ców­ki oraz nowo­cze­snym rozu­mie­niu poję­cia rzeź­by, któ­ra może przy­brać for­mę figu­ry z mar­mu­ru lub brą­zu, albo sta­no­wić sztu­kę publicz­ną zgod­nie z kon­cep­cją rzeź­by spo­łecz­nej Jose­pha Beuy­sa. Dla­te­go w naszym pro­gra­mie moż­na zna­leźć tra­dy­cyj­ne wysta­wy muze­al­ne, a tak­że eks­pe­ry­men­tal­ne per­for­man­ce oraz nie­ocze­ki­wa­ne wyda­rze­nia, takie jak kon­cer­ty o wscho­dzie słoń­ca W brzask, ogró­dek warzyw­ny upra­wia­ny przez odwie­dza­ją­cych muzeum, lub mistycz­ne rytu­ały muzuł­mań­skie odpra­wia­ne wśród eks­po­na­tów sztu­ki zachod­nio­eu­ro­pej­skiej.

  Źró­dło: http://www.krolikarnia.mnw.art.pl/o‑krolikarni/